Dziewczyny obserwowały się w ciszy nie do
końca wiedząc co maja zrobić. Yoru ucieszona dalej stała sobie na śmietniku
czując jakby wygrała w totka. Dawno nie czuła się tak dobrze jak dzisiaj!
Widziała każdy najmniejszy kurz i pierwszy raz miała wrażenie, że ma tyle siły
by góry przenosić. Nic nie zostało z tamtej małej chudej dzierlatki, która była
jeszcze jakiś czas temu.
— Rejsztel..
— Raimei — Poprawiła ją czując się
odrobinę lepiej. Jednak nie wszystko stracone i wampirzyca pamięta jak
przekręcać imiona. Może jest jakaś nadzieja. Nim się ruszyła to wampirzyca
pojawiła się przed jej nosem i tylko cud sprawił, że Osaka nie wrzasnęła na całe gardło.
— To czym ty jesteś?
— Ja? Jestem...
— Tu jesteście! — Zadowolony Hugh wleciał
do uliczki na początku nie dostrzegając zakrawionego miejsca i porozwalanych
kartonów. Nawet nie zauważył Shihoin, która uśmiechała się w stronę swojego
jakby twórcy — szukamy was wszędzie, bo myślimy, że Yoru poszła...
Zamarł zdając sobie właśnie sprawę z tego
co widzi. Inaba była po części umorusana we krwi stojąc kawałek od siostry
chyba modląc się o prysznic. Za to Raimei i Yoru nie zmieniając swojego
położenia spojrzały na Hugh'a pytająco. Chociaż mina starszej wampirzycy mówiła
bardziej coś w stylu “ ja pierdole “
owszem chciała powiedzieć chłopcom o przemianie nastolatki, ale nie tak, że
Pycha wszystko odkryje.
— Dzieńdobry Pani Hugh! — Białowłosa z
uśmiechem pomachała swojemu pracodawcy, który z szokiem wymalowanym na twarzy
zatrzymał się na niebieskowłosej, która chyba była bliska rozpaczy. Co sie
tutaj wydarzyło? — żyje nie żyjąc fajnie nie?
— Pan do cholery ! Pan!
— Dobrze przepraszam Yukia..
— Yuki.. Ale już blisko...
— Nie do końca fajnie… — Z ust Pychy
wyrwało się tylko te parę słów. Przecież ta nastolatka była cała i zdrowa parę
godzin temu. Dziewczyny na pewno nie zaatakowały by jej bez powodu.
— Hugh możemy cię na słówko? — Yuki
widząc, że Raimei nawet nie zmieniła położenia od jakiegoś czasu to zaczęła się
martwić. Może tworzenie wampira ma jakieś efekty uboczne? Bez żadnej krępacji
złapała starszą siostrę za kaptur ciągnąc w stronę Servampa — to Raimei ją
zmieniła... Czy to znaczy, że dając jej krew stała się odrobinę opóźniona?
— Sama jesteś opóźniona Inaba! — W dłoni
Osaki pojawiła się miotła, którą z całej siły zdzieliła blondynkę po głowie.
— Nie bij mnie tym kijem wreszcie! —
Młodsza siostra wymierzyła szablą w starszą. Za to Pycha stała nie wiedząc co
ma w sumie zrobić. Wychodziło na to, że Raimei stworzyła swoją pierwszą
subklasę. Co gorsze z ich pracownicy, która miała rodzinę. Pijaną ciotkę, ale
zawsze rodzina.
— Uspokójcie się! Obydwie! — Wampirzyce
zatrzymały swoje bronie w powietrzu oglądając się na zdenerwowanego Servampa.
Musi coś wymyślić. Na razie lepiej nie denerwować Shiroty, bo ten na pewno
zacznie panikować — poczekajcie tu na mnie. I pójdziemy we czwórkę do onsenu.
Nim którakolwiek się odezwała chłopak
zawrócił się wracając dróżką, którą tutaj przyszedł. Siostry mierzyły się
gniewie spojrzeniami po czym obydwie utkwiły wzrok w najmłodszej w ich uroczym
gronie.
— To był twój pomysł Inaba...
— A to twoja subklasa..
Yoru z miną godną zadowolonego szczeniaka
siedziała na skrzynkach machając nogami. Właściwie mogłaby się teraz na nie
rzucić, bo pewnie i tak by nie dały rady się obronić. Ale w głowie białowłosej
było już co innego. Zaraz wróci do źródeł, a nie do lodowatego domu. Tylko
teraz to nie ma zbytniej różnicy jak i tak jest jej w sam raz.
— Emm... Yoru? — Czerwone oczy zwróciły
się w stronę Osaki. Zabawne, nic nie widziała z tej ubawionej kobiety, którą
spotkała jeszcze jakiś czas temu. — dobrze się czujesz?
— Nigdy nie czułam się lepiej.
— To było najgłupsze pytanie w momencie,
gdy ktoś dopiero co nie żył Rai...
Miała ochotę strzelić blondynkę, ale
lepiej nie bić jej przy Shihoin. Kto wie, może się jeszcze gdzie nauczy, bo
pomyśli, że tak się witają?
— Więc czym jesteście? — Białowłosa z
zainteresowaniem ich obserwowała.
— Servampami? Wiesz takie..
— Jesteśmy kurwa Power Rangers...— Yuki
dzisiaj już naprawdę była zmęczona, brudna i chciała iść do domu. A tu jeszcze
głupie pytania w ich stronę. Proszę bardzo głupie pytanie to głupia odpowiedz.
— Jesteście jak Power Rangers?!
— Jasne! Wiesz ten co przed chwilą poszedł
to nasz Zordon..
— INABA!
— No czego znowu?
— Jesteśmy jebanymi krwiożłobcami.. —
Wściekła niebieskowłosa skrzyżowała dłonie i zmrużyła groźnie oczy patrząc na
swój twór. Yoru przeszły dreszcze. Ta kobieta miała tak zmiennych charakter, że
aż dziw bierze jak ta jej siostra przeżyła. Zaraz jej buzia złagodniała i
wypuściła powietrze pokazując dłonią na Chciwość — wybacz za nią. Dalej jest
opóźniona.
— Ej no!
— Jesteście wampirami? — Oczy dziewczyny
błądziły po dłoniach, które w porównaniu do jej starych nie miały żadnych
zniszczeń. Były białe jak śnieg i dodatkowo jak z porcelany. Nawet blizny,
które miała zbierając zbite butelki zniknęły. Dlaczego?
— Już nie tylko my — Raimei wypuściła
kolejny raz zrezygnowana powietrze. Zniszczyła dziewczynie życie na własne
życzenie. Niby umierała, ale czy na pewno wolałaby żyć? Tak popierała zdanie
Kuro na temat subklas, a sama co zrobiła?
— Jestem wampirem?!
— Dokładnie — Usta Yuki rozszerzyły się
szeroko — razem będziemy popijać krew z kartoników!
— A jak to smakuje?
— W sumie trochę zalatuje barszczem
czerwonym.
— Mmmm.. lubię barszcz.
Mieliście czasami chęć zrobić “ facepalm “? Jeśli tak to wiecie w jakim
stanie aktualnie jest Osaka. Lenistwo chciało coś dodać, gdy usłyszeli kroki z
korytarza.
— Pamiętasz kto cię zaatakował? —
Niebieskowłosa stanęła przed młodą wampirzycą przywołując swój oręż. Yuki
zrobiła to samo zaciskając dłoń na szabli. To nie była Pycha. Była tego pewna.
Uderzanie butów o posadzkę roznosiło się
po całym korytarzu i dziewczyny zmrużyły oczy. Ich najmłodsza towarzyszka była
jeszcze zbyt skołowana by robić cokolwiek, więc jest skazana na ich obronę. Z
cienia powoli zaczęła wyłaniać postać w wielkich ciężkich glanach, a jego
fioletowe włosy rozwiewało do tyłu. Zatrzymał się spoglądając na postacie i
uśmiechnął się szeroko. A więc tutaj są. One i ta białowłosa, która została
zabita przez jego cel.
— Jak mija życie dziewczynki? — Pomachał
im wesoło jak do starych przyjaciół. Tak, Chared ma bardzo dziwne obycie.
— Czego tutaj szukasz gadzie? — Raimei
warknęła przyciskając w dłoni miotłę. Przedmiot lekko trzasnął i wyleciało parę
blyskawic na ziemię.
— Och przyszedłem po twoją subklasę moja
droga — Zachichotał chowając ręce do kieszeni. Zaraz on chce Yoru?!
— Yoru znasz tego Pana? — Chciwość
warknęła cicho do tyłu przy czym znudzona skrzyżowała dłonie.
— Nie.. Nie znam go.
— Skoro tak — Miotła została wycelowana w
jego stronę — rodziną się nie dziele.
Fioletowowłosy wyciągnął rękę z kieszeni
uśmiechając się bezczelnie. Naprawdę chcą z nim walczyć! Nic się wampirzyca nie
nauczyła! Tyle razy grał im na nosie. Widać dalej potrzebują dostawać łomot od
niego. A mogłaby oddać nastolatkę i każde by poszło grzecznie w swoją stronę.
— Bardzo mi przykro — Jego ton zmienił się
na warkot — chciałem was oszczędzić, ale widać chcesz szybciej znaleźć się w łapskach
Tsurugiego. Osobiście cię do niego odprowadzę.
Inaba drgnęła, ale nie ruszyła się z
miejsca. Tak jak myślała. Chujek pracuje z tamtymi przeklętymi bandytami.
Lenistwo odbiło się od ziemi pojawiając przed Willmonem. Zamachnęła się miotłą
uderzając chłopaka prosto w twarz przez co odjechał na butach dobre parę metrów
zatrzymując przy kartonach. Yuki uderzyła nogą w ziemię powodując, że podłoga
zaczęła zamarzać i nogi fioletowowłosego przymarzły do asfaltu.
— Ale fajnie! — Białowłosa klasnęła w
dłonie zachwycona widokiem i za chwilę została szarpnięta za rękę oraz ciągnięta
przez Chciwość do jednego wyjścia z kompleksu.
Osaka zeskoczyła z oręża prosto na głowę
wampira wbijając go odrobinę w ziemię. Zjechała po nim, po czym przez lód
siostry przyjechała także do wyjścia wybiegając za dziewczynami. Chared
pokręcił zniesmaczony głową i swoimi dłoniami roztopił naddatek lodu ruszając
juz za trójką kobiet. Dziewczyny wybiegły z uliczki ruszając prosto w tłum.
— Przepraszam! Przepraszam! — Przeciskały
się między ludźmi, co było dość problematyczne zważając na szykowanie się już
do fajerwerek.
— SUÑCIE SIE KURWA, BO JESTEM WAMPIREM I
WAS WPIERDOLE NA ŚNIADANIE! — Białowłosa chciała coś jeszcze dodać, ale
Chciwość przymroziła jej usta. Miały uciekać, a nie ściągać jeszcze na siebie
tłumy gapiów. Tłum rzeczywiście się przerzedził i wampirzycę już przebiegały
obok miejsca, gdzie stał bazar nastolatków.
Hugh pewnie się zdziwi, gdzie one są, ale
teraz nie mają zbytnio co się o to martwić. Niebieskowlosa zatrzymała się przy
bazarze i rozejrzała po wystawie.
— Schowajcie się tutaj — Pokazała palcem
za wystawę — ja odwrócę jego uwagę. Jak was minie, znajdzcie chłopców dobra?
Tylko nie zgub Yoru Yuki.
— O to się nie martw — Blondynka
zrezygnowana westchnęła i w raz z nową wampirzycą schowały się za wystawę,
kiedy dało się wyczuć dziwne gorące powietrze.
Osaka odwróciła głowę widząc biegnącego w
ta stronę wampira i uśmiechnęła się pod nosem. Niech tylko znajdzie dobre
miejsce na walkę. Wsadzi mu te swoją miotłę w dupę i skończy wreszcie nachodzić
ich wszystkich. Ruszyła przed siebie mijając kolejne budki z jedzeniem i innymi
szaprgałami. Skręcała raz w lewo to w prawo by kompletnie zakręcić faceta.
Miała cichą nadzieję, że jest tak chujowy w orientacji jak ona. Wtedy na pewno
nie wróci do dziewczyn. Wybiegła z bazaru nie mijając tutaj już nikogo i
zatrzymując się przy barierce z wodą. Czyżby ślepa uliczka?
— Zagoniłem kotka w ślepy zaułek? —
Słysząc za sobą głos odwróciła zdenerwowana głowę. Jak to możliwe, że ten
dzieciak tak szybko biegał. Co on w olimpiadach występuje czy jak?
— Daruj się sobie — Wyciągnęła miotłę i
zamachnęła się nią — nie lubię upierdliwych owadów!
Fala błyskawicy pognała w stronę chłopaka,
który wyciągnął przed siebie dłoń ze śmiesznym urządzeniem i cała magia została
w nie dosłownie wessana. Zachichotał lekko ukrywając dłoń z powrotem do
kieszeni.
— Znam was od podszewki Osaka — Na jego
ustach wystąpił sadystyczny uśmiech, a w drugiej dłoni pojawiła się szabla —
ostatnio mieliśmy za mało okazji, by walczyć na poważnie prawda?
Ok…. to trochę zmienia szale wygranej.
Koleś wciąga jej magię jak odkurzacz. Musi chyba wymyślić coś innego. Zniknęła
pojawiając się nad nim z zaciśniętą bronią. Wgniecie gnojka w ziemię! Chared
zatrzymał miotłę szablą przy czym wyciagnął drugą dłoń celując prosto w
wampirzycę. Servamp oberwała swoją własną magia, którą chłopak dopiero co w
siebie wciągnął. Odrzuciło ją do barierki przy czym rabnęła głową prosto w
kamienny blok. Zamroczyło ją na chwile i po twarzy spłynęło trochę krwi. Jak
ona nie cierpiała tego wampira.
— Jeśli to tyle na co stać niby
najsilniejszego wampira w agencji to trochę słabo — W sumie jak dalej utrzyma
takie tempo to jeszcze dzisiaj doniesie ją tamtemu idiocie do C3.
— Wypchaj się zasrańcu! Ja sobie tego
tytułu nie dolepiłam! — Lenistwo zaczęła się podnosić zaciskając dłoń. Może
powinna sprawdzić, że ten rozgadany pacan umie pływać? Willmon został złapany
łańcuchem za nogi i pociągnięty do góry. Nim zdążył coś zrobić przeleciał przez
barierki prosto do morza. Dziewczyna chce go załatwić. Idealnie.
Niebieskowlosa przytrzymała się barierki
ciężko oddychając. To było dziwnie. Niby jej własną magia nie powinna jej tak
osłabić, kiedy zobaczyła na dłoni za którą wcześniej złapał ślady pazurów.
Szlag! Całkowicie zapomniała o tym, ze dupek może truć. Musi jak najszybciej
pozbyć się tego popieprzonego jadu. Co gorsza rana robiła się już sina. Oparła
się mocniej o barierkę czując jak zbiera jej się na wymioty. Nienawidziła nigdy
tego uczucia. Źrenice wampirzycy zmniejszyły się w momencie, gdy poczuła za
sobą chłodne ostrze na karku.
— To, które miejsce wybierasz kociaku?
Serce? A może bok? — Pojawił się tak szybko? Przez jej osłabienie łańcuch
musiał puścić. Wampir z niej od siedmiu boleści naprawdę — zamieniając tamtą
dziewczynkę w wampira zrobiłaś przysługę. Dzięki niej znajdę tego kogo szukam
od dłuższego czasu. Zabawne, nie?
Co on tak się dosrał do tej biednej Yoru?
Na pewno nie odda jej temu gnojkowi. Raimei przycisnęła mocniej dłonie do
barierek i skupiła magię w nogach. Odbiła się szybko lewą i wampir uśmiechnięty
złapał ją za prawą. Osłabione magiczne stworzenia są takie przewidywalne!
Jednak ku jego zdziwieniu dostał w twarz lewą i zachwiał się do tyłu. Słychać
było chrzęst, więc jak nic niebieskowłosa złamała mu nos. Fioletowo włosy
złapał się za ta część twarzy dalej drugą nie puszczając jej prawej nogi. W
pewnej chwili sytuacja całkowicie wymknęła się z pod kontroli wampirów. Nad
nimi otworzył się portal przez, który spadł ork lądując na ziemi. Huk, który
przy tym spowodował tak zaskoczył Chareda ze puścił nogę Osaki i dziewczyna
cudem uniknęła zmiażdżenia nogi przez wielką maczugę. Teraz na pewno wylądowała
w bagnie!
— Przeszkadzasz mi obrzydliwcu! — Willmon
zacisnął pięść chcąc uderzyć zielonowlosego stwora, jednak postać po prostu
zamachnęła się kolejny raz bronią trafiając fioletowowłosego prosto w brzuch i
chłopak z hukiem uderzył w ścianę robiąc w niej dziurę.
Raimei cofnęła się do barierek czując jak
serce podchodzi jej do gardła. To nie był zwykły stwór. Jak na orka pieprzony
był strasznie wyrośnięty. Nawet będąc całkowicie zdrową miała by z nim nikłe
szanse. Tym bardziej, że Chared leży jak długi kawałek dalej. Przerażona
krzyknęła jak broń potwora wylądowała w miejscu w którym dopiero siedziała
rozwalając barierkę. Nawet próbowała wstać, ale nogi trzęsły się jak u młodego
jagnięcia i znowu padła tyłkiem na ziemię. Trucizna za szybko działała. Była skazana
na łaskę nie łaskę zielonej śmierdzącej zgręzy. Nagle nad głową stwora
wyskoczyła postać, którą by poznała nawet w piekle. Foster zamachnęła się swoim
kijem celując prosto w czaszkę potwora. Za to broń, która poleciała już w
stronę Osaki została zatrzymana przez Kuro, który także miał mały problem by ją
przytrzymać. Wampir dosłownie butami zapadł się odrobinę w ziemi. Elise zleciała
nad nieprzytomnym Willmonem zamykając go w swoim orężu, dodatkowo by mieć
pewność zawiazała przedmiot łańcuchem. Lizzy odbiła się z martwego już truchła
zeskakujac niedaleko ciała, które opadło z hukiem do tyłu.
— Masz u mnie dług wampirze.. — Zawiesiła
swój kij z powrotem na plecach. Co zabawnie wyglądało przy wyjściowym kimonie.
— Pierwszy raz mogę powiedzieć, że cię po
prostu kocham za bycie brutalem Foster.. — Niebieskowłosa przyłożyła rękę do
ust — chyba zaraz pawia puszcze.
Cudem odwróciła się szybko jakoś jeszcze
podnosząc przy pomocy barierki, która o dziwo przetrwała i dosłownie wykaszlała
część krwi do wody. Rudowłosa skrzywiła się z niesmakiem widząc tę scenę.
Dlatego nie lubiła swojej starej pracy. Nie dość, że musisz zabijać jakieś
obrzydlistwa to jeszcze jeden z wampirów wymiotuje przez barierki. Tego kurwa
nie było w umowie i Inaba też o tym nie wspominała, gdy darła się
niemiłosiernie jeszcze jakiś czas temu. W sumie miała rację, że Osaka by miała
przejebane jakby się nie pojawili. Męskie Lenistwo podeszło do Raimei opierając
się o jakiś ostały kawałek barierki.
— Nie mów mi, że będziesz podziwiał moje
męczarnie..
— Czekam, aż skończysz.
— Mówił ci ktoś kiedyś, że masz dziwne
hobby?
_____________________________
Witajcie czytelnicy blogowi!
Mam kupę pracy dosłownie i w przenośni, więc częściej mnie widać na wattpadzie niż tutaj :D
Od dzisiaj blog przeszedł nie małą przemianę i zostały dodane także opowieści dodatkowe z wattpada, które nazwałam specjalami takie jak:
Także życzę miłej lektury i do następnego :D
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz